My, Polacy niemal od zawsze przepraszamy, że jesteśmy, że zajmujemy ten niewielki kawałek, gdzie można zbudować dom, i być. Nikt nie słucha, ale wciąż przepraszamy. "Ziemia niczyja wersja II" to spektakl Teatru Ósmego Dnia, którym uświet­niono jeden z wieczorów "Rudzkiej Je­sieni Kulturalnej '99" Poznańscy aktorzy podarowali wi­dzom przestrzeń i ruch osnuty fantazją. Scena ograniczona czterema metalowymi wspornikami stała się ośrodkiem niesa­mowitych wydarzeń Wielkiej Podróży. Bo Ziemia niczyja to nie tylko pas nieużyt­ków, oddzielający Berlin Zachodni od Wschodniego, to nawet nie wyrwa w mu­rze, którego już nie ma. Jest to raczej dziu­ra w świadomości wielu Polaków - wypeł­niona marzeniami i kompleksami. Przed­stawienie pulsuje życiem, którego niepodobna zamknąć w jednym miejscu. To życie chce iść naprzód, ciągle dalej i da­lej, szukając nowych obszarów Aktorzy - uciekinierzy igrają z naszymi marzeniami i tęsknotami, ku