"Sonata Belzebuba, czyli prawdziwe zdarzenie w Mordowarze" - sztuka napisana przez Stanisława Ignacego Witkiewicza w 1925 roku - opowiada o Istvanie, artyście nie mogącym stworzyć dzieła na miarę swoich marzeń, który w zamian za twórczą potencję, podpisuje kontrakt z diabłem. Przedstawienie rozpoczyna się niewinnie, w foyer, gdzie zastajemy grupę znudzonych ludzi. Kiedy wprowadzą nas na widownię, ujrzymy galerię oryginalnych typów i tragedię artysty, rozegraną przy akompaniamencie demoniczno-tandetnego piekła. Nać naszymi głowami zakręci się migocąca światłami dyskotekowa kula, a głównym miejscem akcji będzie podium przeniesione z kabaretu. Dużej urody jest w "Sonacie" scenografia Elżbiety Wernio. Jej główny element stanowi fortepian porośnięty chwastami, nad którym unosi się czarne ptactwo... Z tego instrumentu, w finale przedstawienia, rozlega się muzyka. Prawdziwie demoniczne dźwięki skomponował Robert Kanaan. Premiera "Sonaty Belzebuba" St