Zamiast kurtyny - olbrzymie "prześcieradło" niby kinowy ekran. Ale chyba jesteśmy w teatrze. Wszak niektórzy widzowie - korzystając, że światło jeszcze nie zgaszone - przeglądają teatralne programy. A mają co oglądać! Bo program - to teczuszka z rysunkami Szymona Kobylińskiego. Każdy rysunek zaś - to satyryczny komentarz, kąśliwa aluzja do wydarzeń z ostatnich dwudziestu lat naszych narodowych dziejów. Czytelnicy lubią Kobylińskiego, a przecież w niezbyt wielu rękach widzę jego "rysunkowe felietony", wydane z okazji kolejnej premiery we wrocławskim Teatrze Współczesnym. Cóż, teczusz-ka (dwadzieścia parę kart) kosztuje dwieście złotych. Wiadomo: ceny biletów w teatrach dotowanych ustalane są odgórnie, a wydawnictw - nie. A że dyrektorom i zespołom ciąży świadomość deficytu, tylko czekać - a program teatralny będzie kilkakrotnie droższy od biletu!

Tymczasem ekran ożywa. Niezbyt wyraźnie, jakbym - cofnąwszy się o trzydzieści parę lat - znalazł się w salce kina objazdowego, widzę znak Polskiej Kroniki Filmowej. Potem - już całkiem dokładnie - napisy z nazwiskami aktorów, biorących udział w zaczynającej się właśnie premierze. Tym sposobem Maciej Domański, adaptator i inscenizator powieści Stawińskiego, przypomina, że ponad ćwierć wieku temu Andrzej Munk wprowadził do naszej narodowej wyobraźni postać Jana Piszczyka. Piszczyk, co prawda, narodził się pod piórem Jerzego Stefana Stawińskiego, jednak powieść "Sześć wcieleń Jana Piszczyka"(1959) nie miała takiego rezonansu, jak film "Zezowate szczęście" (1961) - z Bogumiłem Kobielą w roli głównej. Nic więc dziwnego, że Domański, usceniczniając "Smutnych losów Jana Piszczyka ciąg dalszy" (1986), odwołał się do tytułu filmu Munka: niby składa hołd głośnemu dziełu, a tak naprawcie to ma nadzieję, że magnetyczna siła legendy "Zez