Otrzymaliśmy sensacyjny melodramat o szlachetnych intencjach, pełen pasji, erotyzmu i mrocznego humoru. "Śmierć i dziewczyna" chilij­skiego autora, Ariela Dorfmana, jest zjawiskiem niecodziennym w repertuarze naszych teatrów. Intryguje - zwłaszcza dziś - jej tematyka. Zastanawia forma sceniczna, w którą ujął ją Jerzy Skolimowski. Akcja sztuki rozgrywa się w jednym z krajów latynoamery­kańskich, wkrótce po obaleniu panującej tam dyktatury. Pauli­na Salas, żona działacza dawnej opozycji, rozpoznaje w znajo­mym męża człowieka, który 15 lat temu podczas śledztwa pod­dał ją brutalnym torturom. Zde­terminowana, postanawia sama wymierzyć sprawiedliwość swemu prześladowcy. Osią dramaturgiczną "Śmierci i dziewczyny" jest konflikt racji moralnych. Paulina wierzy, że koszmar, który przeżyła, upo­ważnia ją do zniszczenia zła uo­sabianego przez dr. Mirandę. Jej mąż, prawnik, przewodniczący komisji badającej zbrodnie dyk­tatury, jest legalis