"Zbrodnia i kara" w reż Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.

Wygląda na to, że w teatrze znowu jest pogoda dla Dostojewskiego - po głośnej inscenizacji "Braci Karamazow" Janusza Opryńskiego (Teatr Provisorium w Lublinie, 2011) w Warszawie są aż dwie adaptacje "Zbrodni i kary" - w teatrach Dramatycznym i Powszechnym. Niech myślą, co chcą, zwolennicy rugowania literatury z teatru, dla których adaptacja to dowód teatralnej sklerozy - publiczność i tak wie swoje. Adaptacja Waldemara Śmigasiewicza (Powszechny) idzie tropem głównego wątku powieści, koncentrując uwagę na Raskolnikowie (Marcin Perchuć) i śledczych, na czele z Porfirym (Kazimierz Kaczor). Nowością jest tu zainfekowanie biura śledczego klimatem rodem z "Procesu" Kafki - dzięki temu Raskolnikow to mucha, na którą niespiesznie się poluje i która wpadła już w pajęczą sieć, ale jeszcze się szamoce. Z chwilą, gdy opór maleje, zainteresowanie "wielkim winowajcą" też słabnie. Jego wyznanie winy na nikim nie robi wrażenia, przemienia się w rutynę, a te