Pragnąc uczcić 150 rocznicę śmier­ci Fryderyka Schillera Teatr im. St. Jaracza sięgnął po "Zbójców", pierwsze młodzieńcze dzieło wielkiego dramaturga, dotychczas w Polsce Lu­dowej nie grane. Słuszny wybór, jest to bowiem sztuka wyrosła z nastro­jów "okresu burzy i naporu", z nastro­jów buntu przeciw "pospolitemu, peł­zającemu, nikczemnemu duchowi kramarstwa", którym przesiąkło społe­czeństwo niemieckie XVIII w. Była ona wyrazem walki o temat aktualny, związany z życiem i stanem narodu, o prawo krytyki systemu ucisku. Prapremierze "Zbójców" w Manheimie w r. 1782 towarzyszył rzadko spo­tykany w dziejach teatru podziw. Od tej chwili "Zbójcy" kroczyły triumfal­nie przez wszystkie sceny świata, wy­chowując widzów w duchu najszczyt­niejszych ideałów ludzkości. "Die alten Form ensturzen ein" - brzmiało jako hasło i stawało się mottem młodej li­teratury - jak w naszej "Odzie do młodości". "Zbójcy" byli ulubioną lek­turą rewolucyjnej