"Zawsze krępuje mnie słowo artysta. Jest w tym coś pretensjonalnego. Ja nie wpadałem w euforię, nie przeżywałem mąk artystycznych. Interesował mnie zawód i teatr". To słowa zmarłego w 2009 roku Andrzeja Sadowskiego zwanego przez przyjaciół i studentów Sadziem, autora przeszło 400 prac scenograficznych, ucznia Jana Kosińskiego i Zbigniewa Pronaszki, spadkobiercy tradycji ciągnącej się od Stanisława Wyspiańskiego - pisze Hanna Baltyn w Nowych Książkach.

Scenograf z Bożej łaski, mocy własnego talentu i wielkiej pracowitości. Staraniem macierzystej asp ukazała się monumentalna księga poświęcona jego osobie i wspaniałej, imponującej twórczości. Inicjatorami byli żona -aktorka Joanna Kasperska i poeta Józef Pless. Poza niepiękną, acz wyrazistą okładką (wątpię, by obdarzony wyrafinowanym gustem Sadowski zaaprobował majtkowy, rozmyty, seledynowo-turkusowy kolor tła dla swej uśmiechniętej fotografii), książka ma właściwie same zalety. Bardzo dobry, rzetelny, choć lekko i z wdziękiem pisany tekst biograficzny pióra Józefa Plessa, mnóstwo atrakcyjnych reprodukcji projektów (papier Munker Lynx, matowy, doskonale się tu sprawdził). Dział wspomnieniowy, w którym "dali głos" zarówno uczniowie, jak przyjaciele i współpracownicy. Bogato ilustrowany wykaz realizacji teatralnych i operowych oraz oparta na artykule Marii Napiontkowej Eklektyzm w najlepszym gatunku i pracy magisterskiej Joanny Tyszyńskiej o s