Ronald Harwood to jeden z najwybitniejszych, współczes­nych dramaturgów brytyj­skich, znany przede wszyst­kim jako autor "Garderobia­nego". Genezą napisania "Zatrute­go pióra'' były zdarzenia z ży­cia angielskiego krytyka mu­zycznego Philipa Heseltine'a: spektakl jest próbą ukazania osobliwego studium obłędu je­dnostki. Główny bohater prze­żywa rozszczepienie jaźni kre­ując siebie jako kompozytora, przez siebie - jako krytyka. Dwie postacie w jednym ciele - z jednej strony szef fachowego pisma muzycznego Erie Wells, nieco zastraszony, lecz pełen godności homose­ksualista, z drugiej kompozy­tor Peter Godwin, opierający swą twórczość na "nieoszlifowanym darze boskim". Godwin żyjący ,,na kocią łapę" z kobietą, nie stroniący od alko­holu agresywny osobnik o nie­zbyt wyszukanym poczuciu humoru. Skojarzenie może być jedno: Dr. Jeckyll i mr. Hyde osadzeni w realiach świata muzyki, kreacji, odbioru i kry­tyki, ale również w świecie obłędu,