"Moim celem jest ubić jednym strzałem dwa zające: opisać życie zgodnie z rzeczywistością i przy okazji pokazać o ile takie życie odchyla się od normy." "Najlepiej uniknąć opisów stanu ducha bohaterów; trzeba się starać, żeby to było zrozumiałe z samych uczynków postaci." "To, co dla mnie najświętsze - to ciało ludzkie, zdrowie, rozum, talent, natchnienie, miłość i jak najbardziej absolutna swoboda, wolność od przemocy i kłamstw, w czymkolwiek by się te dwie rzeczy przejawiały." Trzy zdania, wyjęte z kart Czechowowskiej korespondencji lat 1886-1889, przypominają imperatyw twórczy, który w imię poznania nakazywał autorowi "Czajki" szczególną dbałość o precyzję rysunku charakterów, troskę o wydobycie tego niedostrzegalnego rytmu, jaki skrywają zewnętrzne działania i absolutną wierność psychologicznej prawdzie. Cechy to szczególne, bo w wizerunku dramaturga, który w centrum swego widzenia świata postawił człowieka, przywołują n