EN

3.04.1960 Wersja do druku

Zaproszenie do dyskusji

"Antoniusz i Kleopatra" należy do tych tekstów wielkiego teatru, tekstów wielowymiarowych, wobec których pierwszą umiejętnością inscenizatora jest sztuka wyboru. Grać wszystko, przyjąć zatem w pełni, lub niemal w pełni szekspirowską konwencję i zawierzyć jej nośności wobec współczesnego widza - albo też pewne znaczenia tekstu po prostu zlikwidować i zastąpić je systemem znaków zawartych w samej inscenizacji. Krasowski, który jest jednym ze współtwórców Teatru Ludowego w Nowej Hucie, wybrał oczywiście drugą z tych dróg. Henryk Heine w czarujących szkicach o Dziewczętach i kobietach Szekspira pisał: "Tak, rację miał stary mój nauczyciel: wdawać się w bliższe stosunki z osobą w rodzaju Kleopatry jest nad wyraz niebezpieczne. Bohatera może to zniszczyć ale też tylko bohatera...". Dodajmy: bohatera, który jest zmęczony, lub lepiej - bohatera, którym zmęczyła się jego epoka. Szekspirowskie rozumienie stosunków jednostkowego i ogólnego,

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Źródło:

Materiał nadesłany

Nowa Kultura, nr 14

Autor:

Krzysztof Wolicki

Data:

03.04.1960

Realizacje repertuarowe