Teatr jest jednym z najskuteczniejszych i najpożyteczniejszych narzędzi budowy kraju - powiedział na premierze "Yermy" w ro­ku 1935 w Madrycie wybitny dramaturg hiszpański Federico Garcia Lorca - jest barometrem, który ukazuje jego wielkość albo upa­dek. Teatr wrażliwy we wszystkich swoich gatunkach od tragedii aż do wodewilu, właściwie pomyślany może po kilku latach zmie­nić ludzi; teatr, w którym kopyto zastępuje skrzydła, może oka­leczyć i uśpić cały naród. Teatr jest szkołą płaczu i śmiechu, wolną trybuną, z której przekazuje się publiczności moralność przestarzałą lub fałszywą i która na żywych przykładach ukazuje odwieczne normy serca i uczuć człowieka. (...) Teatr, który nie wyczuwa pulsu społeczeństwa, pulsu historii, dramatu swego ludu, czystych barw jego krajobrazu i jego ducha, nie ma prawa nazy­wać się teatrem"... Tak pojmował społeczne zadania teatru autor "Krwawych go­dów" i "Czarującej szewcowej", "Panny Rosity"