Mimo iż na frontonie płockie­go teatru obok wielkiego napi­su: "Pornografia" umieszczono dopisek "tylko dla dorosłych" - na przedstawieniu, które widzia­łem, salę wypełniała niemal wy­łącznie młodzież. No cóż, czasy są takie, że - na prowincji zwłaszcza - mało kto daje się dziś skusić ofertom teatrów, nawet jeśli poparte są tak, wydawałoby się, atrakcyj­nym tytułem. Naszymi przybyt­kami Melpomeny zawładnęła szkoła - i to nie tylko gdy idzie o widownię. Szkoła czy, ina­czej mówiąc, szkolne myślenie przejawiające się w tendencji do upraszczania spraw nieprostych, do postrzegania rzeczywistości w kategoriach czarne-białe dotyczy przecież także sceny: reżyser­skiej interpretacji tekstu czy ak­torskiego myślenia o roli. Niema co kryć, że taki stan rzeczy wie­lu twórcom odpowiada: bez więk­szego wysiłku można liczyć na poklask młodzieżowej widowni. A że krytycy będą kręcić nosem? Kogo tak naprawdę obchodzi ich zdanie? Gr