Działając na stanowisku dyrektora w trudnym jeszcze okresie pookupacyjnym, postarał się o mieszkanie dla nowo angażujących się aktorów, o środki lokomocji (autobusy i ciężarówki) dla zespołów wyjeżdżających ze spektaklami, o dalszy rozwój działalności objazdowej, o dalszą populayzację sztuki teatralnej w siedzibie teatru i na terenie kilku województw, dokąd teatr docierał - wspomnienie o Janie Różewiczu, urzędniku, który współtworzył Teatr im. Fredry w Gnieźnie.

W maju ubiegłego roku Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie obchodził jubileusz 60-lecia swej działalności artystycznej. Ukazując przy tej okazji dorobek teatralnych dokonań ostatnich lat, niestety nie wspomniano o głównych sprawcach powołania tej szczególnie zasłużonej dla kultury Wielkopolski sceny zawodowej, a nade wszystko o najbardziej zaangażowanym w tworzeniu tego teatru Janie Różewiczu. Po ukończeniu studiów w latach 30. ub. stulecia Jan Różewicz został zatrudniony jako referent w Zarządzie Miejskim w Gnieźnie. Z chwilą wybuchu wojny we wrześniu 1939 r. jako zmobilizowany porucznik rezerwy wraz ze swoim oddziałem wyruszył na front, ale tam, napotkawszy ofensywę czerwonej armii, pułk jego został skierowany do przejścia granicy i udał się na Węgry. Tam też przebywał całe ponad 5-lecie okresu okupacji hitlerowskiej Polski. Zaraz po zakończeniu wojny Jan Różewicz wraca do Gniezna i zgłasza się do swego dawnego miejsca pracy. Tutaj obejmuj