"Grochów" wg opowiadania Andrzeja Stasiuka pod opieką artystyczną Agnieszki Glińskiej w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Kamila Łapicka na blogu Słuchy z teatru (i okolic).

"Grochów" to zaproszenie do laboratorium pamięci. Obiektem badań jest życie na warszawskiej Pradze-Południe. Plac Szembeka jako centrum świata. Bardzo mnie uwiodła ta wizja. Snuł ją przed widzami Marcin Bartnikowski, który był jednym z trzech głosów przywołujących obraz minionego świata. Razem ze swoim kolegą z Teatru Malabar Hotel, Marcinem Bikowskim i Łukaszem Lewandowskim - twórcą scenariusza spektaklu opartego na opowiadaniu Andrzeja Stasiuka. Jestem rodowitą prażanką, więc wszystkie nazwy ulic, jakie padły w spektaklu Teatru Dramatycznego brzmiały dla mnie znajomo. Historia opowiedziana przez Stasiuka jest jednak wcześniejsza niż rok 1984, więc i ja się wiele o krainie swego dzieciństwa dowiedziałam. Moja mama nie wstawała co prawda przed 5.00 rano, by utonąć w gwarze fabryki, ale wstawała o 5.00, by utonąć w gwarze szkolnych głosów, a wcześniej dojechać do pracy czerwonym autobusem linii 137 i odbyć kilometrowy spacer. A ja razem