Najnowsza premiera w Teatrze Nowym, "O wojnę powszechną za wolność ludów prosimy Cię, Panie" Tadeusza Różewicza w reżyserii Bohdana Cybulskiego (scenografia Jana Banuchy), to przedstawienie należące do tzw. nurtu niepodległościowego. Gdy­by ten - napisany w 1978 r., na 60-letnią wówczas rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę - tekst zagrano 10 lat temu, jego wymowa, sposób od­działywania z pewnością miały­by charakter wyjątkowy. Choć­by z powodu podjętej tematyki. Dziś owa wyjątkowość nie "gro­zi" mu już. A przydługi nieco i dość pretensjonalnie w teatrze brzmiący tytuł, choć przecież bardzo piękny, poetycki i o znakomitym Mickiewiczowskim rodowodzie (cytat z "Ksiąg pielgrzymstwa polskiego") sugeruje odniesienia szersze i głębsze niż tylko te, które obejmuje akcja utworu. Ta zaś rozpoczyna się w 1914 roku, a kończy już w niepodległej Polsce. Za inspirację do napisania te­go utworu posłużył Różewiczowi odnaleziony a