DWIE pozycje złożyły się na sobotni premierowy wieczór w Operze Warszawskiej: "ZA­MEK SINOBRODEGO", skom­ponowany w r. 1911 dramat B. Bar­toka i napisana w r. 1948 jednoaktowa opera "WIĘZIEŃ" L. Dallapiccola. "Zamek Sinobrodego" jest przepo­jony atmosferą morderstw, mąk, tor­tur i morza łez. I choć po otwarciu siódmych, ostatnich drzwi ukazują się żywe żony Sinobrodego, nie zdoła to rozwiać atmosfery grozy, jaką widz oddycha niemal przez go­dzinę. W tej jednoaktówce nie ma właś­ciwie akcji: jest tylko rozmowa Księ­cia Sinobrodego i jego czwartej - jak się później okazuje - małżonki Judith. Przerażona ponurością zam­ku, do którego wprowadza ją małżo­nek otwiera kolejno siedem drzwi, prowadzących do izby tortur, zbro­jowni, ogrodu, w którym na kwia­tach są ślady krwi, skarbca, w któ­rym klejnoty są skrwawione, drzwi, przez które widać cały kraj nale­żący do Sinobrodego, wreszcie drzwi do "Jeziora łez" i ostatnie, prowa­dzą