"Artaud. Sobowtór i jego teatr" w reż. Pawła Passiniego w Teatrze Studio w Warszawie. Pisze Dorota Kowalkowska w Metrze.

Spektakl Pawła Passiniego "Artaud. Sobowtór i jego teatr" w Teatrze Studio przypomina pracę niedokończoną. Pełną powtarzających się wątków, o chwiejnej dramaturgii. Cała nadzieja, że widzowie sięgną sami do pism legendarnego artysty. Wtedy uznam, że w tym szaleństwie jest metoda. Postać Artauda, wizjonera teatru, ikony sztuki XX wieku, interesuje Passiniego od dawna. Ta fascynacja wyczuwalna jest w jego teatrze tak, jak czuło się fascynację Grotowskim czy Kantorem. I o tym chce Paweł Passini opowiedzieć. Problem w tym, że choć dotyka bardzo wielu problemów i tematów, to każdy traktuje powierzchownie. W ten sposób powstaje spektakl utkany z impresji, cytatów, aluzji, biograficznych wątków, który o Artaudzie mówi niewiele więcej niż Wikipedia. Dla widzów znających jego sylwetkę - to wypowiedź dość naiwna, dla reszty - wręcz niezrozumiała. Dla wszystkich podobnie męcząca. Passini opowiada o życiu Artauda, sięga do manifestów, libretta oper