Na taśmach z prób do "Nigdy tu już nie powrócę" Cricot 2 utrwalony jest taki moment, kiedy Tadeusz Kantor przymyka oczy i słucha swojego spektaklu. Gdyby nie uwagi, które daje, można by pomyśleć, że zasypia razem z aktorami, którzy przed chwilą weszli do knajpy, taszcząc walizki i zmęczeni podróżą opierają teraz głowy o stoliki, nie zwracając uwagi na wygłaszaną z okazji ich przybycia przemowę podrzędnego mówcy. Od występu oratora Kantor właściwie rozpoczął próby. Nagrania pokazują nie tylko, jak zmieniała się koncepcja roli i jej osadzenie w spektaklu, ale przede wszystkim to, jak reżyser usiłował uzyskać brzmienie, na którym mu zależało - i co zrobił, kiedy aktorowi jednak nie udało się go odnaleźć. Tekst, który wygłasza Mówca Jarmarczny, napisał Kantor. To nostalgiczne wspomnienie, mające przywołać klimat nieistniejącego świata - zaklętą w murach i pamięci przeszłość miasta, które miało świetną historię, wielkich
Tytuł oryginalny
Zagubione urn - ta - ta - ta, czyli Kantor reżyseruje głos
Źródło:
Materiał nadesłany
Teatr nr 4