"La, La, Land" w choreogr. Jacka Łumińskiego Śląskiego Teatru Tańca na I Bałtyckich Spotkaniach Teatrów Tańca. Pisze Mirosław Baran w Gazecie Wyborczej - Trójmiasto.

W spektaklu "La, La, Land" Śląskiego Teatru Tańca mamy między innymi sztuczne kwiaty, projekcje wideo, piosenkę Violetty Villas. Oraz kompletnie niejasny przekaz i niespójną choreografię. Jacek Łumiński, dyrektor ŚTT i choreograf, w "La, La, Land" postanowił przyjrzeć się bliżej rzeczywistości wirtualnej i światom pokroju Second Life. Jedyny wniosek, jaki można wysnuć po przedstawieniu operującym rożnymi mediami, jest taki, że widzi on w tych zjawiskach zagrożenie, prowadzące do rozmycia ludzkiej podmiotowości. Cały problem polega na tym, że owe konkluzje o wiele prościej wyciągnąć z projekcji wideo, niż nużącej choreografii, rozpisanej na siódemkę tancerzy. W "La, La, Land" obecne jest zdecydowanie za dużo elementów, przez to ciekawe - choć może nieoryginalne - rozwiązania (takie jak chociażby "transmisja" na żywo na ekranie duetów tańczonych gdzieś poza sceną, na zapleczu) gubią się w nijakości. Na dodatek w przedstawieniu obok w