Na książkę Jacka Kopcińskiego "Wybudzanie. Dramat polski/ Interpretacje" składają się teksty ogłoszone już wcześniej w "Dialogu" lub "Teatrze", a także w innych tomach zbiorowych, które jako całość prezentują wyrazistą propozycję ujęcia najnowszego polskiego dramatu, nie tylko polemizującą z dotychczasowymi
sposobami czytania nowego dramatu, lecz także zdecydowanie wobec nich konkurencyjną - pisze Magda Nabiałek w Nowym Książkach.

Kopciński podejmuje godny pochwały wysiłek przybliżenia czytelnikowi, słabo z reguły obeznanemu ze światem polskiego nowego dramatu, nie tylko najbardziej interesujących tekstów ostatnich lat, lecz także sformułowania ogólnych rozpoznań dotyczących sytuacji gatunku. Z jednej strony badacz pokazuje niebywałą wielowymiarowość tekstów powstałych w ciągu ostatnich lat, z drugiej - demonstruje siłę tkwiącą w samej matrycy dramatycznej i postuluje konieczność jej reaktywacji w akcie lektury. Już sam układ tekstów podzielonych na interpretacje, analizy i reaktywacje pokazuje ciekawy sposób podejścia Kopcińskiego do lektury tekstu. Ścieżka, którą autor wyznacza swojemu czytelnikowi, biegnie od mikroanaliz najnowszych polskich tekstów (Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, Zyty Rudzkiej, Artura Pałygi, Michała Bayera, Artura Grabowskiego, Rafała Wojasińskiego, Wojciecha Tomczyka, Marka Kochana) przez ogólne ujęcia problematyzujące najważniejsze konwen