{#au#247}Beckett{/#} w swoich utworach niczego nie przesą­dza i nie rozstrzyga. Stara się po prostu przed­stawiać. Realizujący jego "Końcówkę" twórcy nie sprzeniewierzyli się autorowi. O przygoto­wanej przez nich inscenizacji najkrócej można powiedzieć, że jest z ducha Becketta. "Końcówkę", drugi po "Cze­kając na Godota" utwór drama­tyczny Samuela Becketta, po­wstały w latach 1954-1956, za­prezentował na impresaryjnej scenie warszawskiego Teatru Małego Teatr Polski z Wrocła­wia. Przedstawienie miało swo­ją premierę w styczniu 1994 ro­ku we wrocławskim Ośrodku Badań Twórczości Jerzego Gro­towskiego i Poszukiwań Teatral­no-Kulturowych. Beckett napisał "Końcówkę" w języku francuskim i sam prze­tłumaczył ją niebawem na an­gielski. Po raz pierwszy wyko­nano sztukę w języku oryginału 3 kwietnia 1957 roku w Royal Court Theatre w Londynie. W postać Hamma wcielił się wów­czas Roger Blin, któremu Bec­kett zadedykował "Końcówkę