Niedawno pisałem w "Kierunkach" o reżyserach-inscenizatorach, deformujących czy raczej formujących tekst w sposób dowolny. Dawałem przykłady reżyserów krajowych i zagranicznych. Teraz życie zmusza mnie do podję­cia dalszego ciągu tematu. Życie - tzn. występy w Teatrze Rzeczypo­spolitej Teatru Nowego z Poznania z dwoma przedstawieniami Janusza Wiśniewskiego pt. "Panopticum la Madame Tussaud" i "Koniec Euro­py". Muszę przyznać - mimo od­mienności widzenia przeze mnie formuły tego teatru - że dyr. Jan Paweł Gawlik - bardzo trafnie dobiera przedstawienia, pokazując dzieła o bezspornej wielkiej wartości, bądź wzbudzające dyskusję. W stosunku do tych ostatnich Teatr Rzeczypo­spolitej może więc pełnić rolę "przekłuwacza balonów" sukcesu, wypu­szczanych tak chętnie przez środo­wiska artystyczne. I nie tylko arty­styczne. Dwa widowiska Wiśniewskiego - które wraz z "Walką Karnawału z Postem" w warszawskim Teatrze Współczesnym składaj