Ach, ten Kasprowy! Napisał, że w Teatrze Polskim dano premierę "Fausta" Goethego w reżyserii Szajny. No i zapeszył. Bo już premiera praso­wa się właściwie nie odbyła, ściślej - odbył się jej akt pierwszy. A było tak: siódmego lipca rze­czywiście przybieżeli wszyscy, co je­szcze ostali się w urlopowej War­szawie, był pan minister Motyka, przyjechał Greń z Krakowa, było masę sympatycznych, uroczych ludzi. Irena Szymańska, Stankówna i Nastulanka zadawały szyku w długich, powiewnych sukniach. Pierwszy akt przedstawienia minął wśród świateł kolorowych reflekto­rów zawieszonych nad stołami przywleczonymi prosto z prosektorium Zakładu Medycyny Sądowej. Pawlik - Faust kłapał drewniakami po scenie, aby wreszcie razem z Mefi­stem dać się unieść w górę wymyśl­nej, jazgoczącej maszynerii. Byłam ogromnie niespokojna o życie znako­mitego aktora i ledwo zdążyłam wy­powiedzieć swoje obawy o właściwe funkcjonowanie owej piekielnej ma�