"Wąż" w reż. Marka Zákostelecký'ego we Wrocławskim Teatrze Lalek. Pisze Małgorzata Matuszewska w Polsce Gazecie Wrocławskiej.

Dorośli poprawią sobie humory lekką rozrywką, dzieci dowiedzą się, że gekony nie mają powiek. Ci najmłodsi widzowie poznają proste życiowe prawdy, a starsi przypomną sobie o tym, że inność i niepowtarzalność to zaleta, a różnorodność charakterów, osobowości i wyglądu sprawia, że świat staje się bogatszy. W sztuce Marty Guśniowskiej "Wąż" tytułowy bohater ma spory problem. Nie ma ani nóg, ani rąk, a bezmyślne stworzenia obdarowują go skarpetami nakażde urodziny, a na imieniny rękawicami. I, oczywiście, zakażdym razem sprawiają Wężowi przykrość. Wąż chce koniecznie upodobnić się do innych, czyli zdobyć kończyny. Narrator (bardzo dobry Konrad Kujawski, który kreuje także Wróżkę Zębuszkę, Magika i Boga) mami Węża obietnicą opowieści o jego kłopotach.- Ale ja cię będę ładnie opowiadał - obiecuje. Już na początku sytuacja zagęszcza się, bo Narrator dostrzega "wałki" na wężowym ciele. Dorośli uśmiechną się,