W 1901 roku wielki Jan August Strindberg napisał utwór, który w jego praktyce teatralnej i pisarskiej miał pozo­stać czymś wyjątkowym - baśń dramatyczną pt. ,,Biały Łabędź". Parę lat póź­niej rzecz ta święciła sceniczny triumf w ekspery­mentalnym, założonym przez szwedzkiego drama­turga, Teatrze Intymnym, gdzie wystawiona w reżyse­rii autora długo nie scho­dziła z afisza. Życzliwie przyjęty przez współczes­nych, sprawiał jednak "Biały Łabędź" niemały kłopot historykom literatury, ba­daczom twórczości Strindberga, a i do sceny więk­szego szczęścia potem nie miał. W polskich monogra­fiach poświęconych szwedzkiemu dramaturgowi spot­kać można różne wersje tytułu tej baśni ("Łabędziobiała", "Łabędzia biel"), w naszej literaturze nie było zaś jeszcze do niedawna przekładu tego utworu. Tłumaczenia dokonała Maria Żurowska, tekstem zainte­resował się Teatr "Wy­brzeże" i reżyser Krzysz­tof Babicki. Krajowa pra­prem