To magiczne miejsce w cudowny sposób ludzi uszlachetnia i uwzniośla. Widowisko rozgrywa się w prowincjonalnym teatrze, gdzieś w głębi Rosji, na przełomie XIX i XX wieku. "Historie..." w reżyserii Zbigniewa {#os#140}Zapasiewicza{/#} powstały na podsta­wie opowiadań Antoniego Czechowa, w tłumaczeniu Jerzego Koe­niga. Słynny rosyjski dramaturg ukazał w nich niemal wszystko, co niesie teatr i życie aktorów - ich wzloty i upadki, małe i wielkie tra­gedie, śmieszności i fanfaronady. To świat, który odszedł, choć - jak to u Czechowa - jest nam bliski, bo odsłania również jakąś skrywa­ną cząstkę naszej duszy. Wszyscy bowiem nieustannie gramy przed sobą, starając się nie wypaść z ról. A za kulisami jak w życiu. Aktorka Likanda Swiripiejewa przygoto­wując się do benefisu, wspomina minioną świetność. Odpiera naga­bywania kolegi, który chce od niej pożyczyć szlafrok, jedyną pa­miątkę po ekskochanku. Wprawdzie ów nikczemnik wykorzystał j