Znana reżyser, tekst, który sama wybrała jako najbardziej dla niej interesujący. A jednak Annę {#os#4013}Augustynowicz{/#}, która w Teatrze Kameralnym w Sopocie przygotowała premierę "Po deszczu" Belbela, spotkało niepowodzenie. Annę Augustynowicz? A może jednak autora sztu­ki, Sergio Belbela. W jego tekście od początku widać pęknięcia, których nie przykryła sopocka insceni­zacja. Ring na dachu Widzów, wchodzących do niewielkiej sali Teatru Ka­meralnego od progu uderza widok sceny zabudowanej po sam skraj masywną i prostą scenografią Marka {#os#702}Brauna{/#}. Przechylona w stronę widowni, niemal najeżdża na pierwsze rzędy. Trudno o bardziej skrótowe i trafne oddanie tego, co jest istotą dramatu Belbela: funkcjonowanie bezdusz­nej, miażdżącej ludzkie osobowości instytucji. Przechylony taras urzą­dzono na dachu jakiejś firmy, o której dowiadujemy się coraz to nowych szczegółów jedynie dzięki osobom, które zakradają się tutaj, by zaci�