"Pan Jowialski" Aleksandra Fredry w reż. Artura Żmijewskiego w Teatrze TV. Pisze Łukasz Maciejewski na stronie AICT.

Zwodniczy blask. Siła fredrowskiej frazy, nieśmiertelność bohaterów jego sztuk, wydaje się kwestią niepodlegającą wątpliwościom, a jednak ową siłę można mierzyć również ilością przedstawień zdecydowanie nieudanych, nieporadnych, w których źle doprawiony dowcip, ironia Fredry i jego słowotwórczy talent, wydają się wręcz falsyfikatem. W telewizyjnym przedstawieniu na podstawie "Pana Jowialskiego" Artur Żmijewski wychodzi z arcytrudnej fredrowskiej próby zwycięsko. Przede wszystkim Żmijewski miał pomysł na "Jowialskiego". Tekst został ostro zredagowany, ale nie trzeba się denerwować, pod względem adaptacji skróty są bez zarzutu: większość wątków ocalała, spektakl ogląda się bez poczucia bezradności wobec opowiadanych historii i kwestii zagubionych w adaptacji. Druga sprawa: reżyserskie podejście. Niby "Pan Jowialski" jest często wystawiany, ale chyba jednak bezrefleksyjnie, na zasadzie: na "Zemstę" albo na "Pana Jowialskiego" zawsze