FRAGMENTY dramatyczne Wys­piańskiego, scena z III aktu Wyz­wolenia i odpowiednio dobrane strofy rapsodu Kazimierz Wielki, posłużyły Ludwikowi René jako materiał do przedstawienia zatytu­łowanego Kroniki królewskie i wy­stawionego przez Teatr Dramatycz­ny w Warszawie. Trzonem przedsta­wienia jest tekst Zygmunta Augus­ta; inne fragmenty: Jadwiga i Król Kazimierz Jagiellończyk zostały je­szcze skrócone przez reżysera. Fragment Zygmunta Augusta poprzedzony jest Kazimierzem Jagiel­lończykiem, przedzielony Jadwigą, po czym dokończony. Strofy Kazi­mierza Wielkiego przeplatają całość; scena z Wyzwolenia pojawia się w finale. Taki zabieg uwydatnił i wy­ostrzył myśl Wyspiańskiego. Kon­cepcja reżyserska całości polega na dochowaniu wierności zasadniczym intencjom tekstu poetyckiego, ale zarazem na stworzeniu widowiska wolnego od nacisku narosłej w cią­gu lat inscenizacji, nie zawsze naj­lepszej, tradycji. Otrzymujemy za­tem, jakkolwiek brzmi to na poz