Dino Buzzati, pisarz, malarz, dziennikarz mediolańskiego "Corriere della Sera" znany jest w Polsce przede wszystkim, ja­ko autor cudownej powieści "Pustynia Tatarów". Ten tekst, o niebywałym, sugestywnym klimacie, kojarzy mi się nieodparcie z wierszem Kwawafisa o barbarzyńcach, którzy na­dejść mają dzisiaj. Napisana w 1940 roku (Dino Buzzati debiutował jeszcze przed wojną; zmarł w 1972 r.) "Pustynia" opowiada o starej kulturze, która wystawia swe obronne szańce, a potem zapo­mina, że miała się bronić. Po latach cały sens egzystencji ob­sady wysuniętego przyczółka polega na czekaniu. Jest tu i metafizyka, i cień surreali­zmu, choć pisarstwo Buzzatiego jest bardzo mocno zakotwi­czone w historii. Ten cień surrealizmu dosko­nale oddają rysunki Daniela Mroza, który był ilustratorem kolejnych, drukowanych całe lata w "Przekroju" opowiadań Dino Buzzatiego.Wspaniałych, tajemniczych opowiadań. Tym wspanialszych, że ich tajemni­cę bardzo trudno schwy