Na przestrzeni ostatnich dwu­dziestu dwu lat, to jest od da­ty socjalistycznej prapremiery "Wesela" w Teatrze Domu Wojska polskiego (dziś Dramatyczny), odby­ło się wiele przedstawień tego utworu. Wśród nich aż kilka znaczą­cych. Jakuba {#os#10205}Rotbauma{/#} (1956) twór­czo rozwijające teatralną wizję Wy­spiańskiego, {#os#835}Hanuszkiewicza{/#} (1963) utrzymane w charakterze wartkiej szopki politycznej, Lidii {#os#6505}Zamkow{/#} (1969) destylujące rzeczywistość dra­matu z pierwiastka duchowego, by zgodziła się ona z duchem czystego materializmu - słynne "Wesele" bez Chochoła. Nowoczesne, bo filmowe, "Wesele" {#os#2589}Wajdy{/#}, po którym Wy­spiańskiego obwołano pierwszym scenarzystą Polski, i próba teatrologicznej rekonstrukcji prapremiery krakowskiej z 1901 roku autorstwa prof. Zbigniewa Raszewskiego i doc. Jerzego Gota w wykonaniu reżyse­ra Piotra {#os#6943}Paradowskiego{/#} (1973). Nie tylko ta ostatnia realizacja, ró­wnież i poprzednie, w d