Jesteśmy od czasu do czasu w teatrze polskim świadkami przedstawień, które porywają widownię i swą rolą artystycz­ną, kulturalno - społeczną przekraczają daleko granice jednego teatru, jednego mia­sta. Od "Krakowiaków i góra­li" w inscenizacji Schillera w Łodzi 1946 do "Dziadów" w Teatrze Polskim 1955 i "Nocy Listopadowej" w Teatrze No­wym 1956 snuje się nić takich teatralnych osiągnięć na mia­rę ogólnopolską. Wznowienie "Kordiana" - równoczesne niemal w Warszawie i w Krakowie - należy do tego sa­mego rzędu zjawisk. Reali­zacja "Kordiana" w Teatrze Narodowym w reżyserii Erwi­na {#os#5686}Axera{/#} to jedno z najświetniejszych osiągnięć współczes­nego polskiego teatru, podob­nie jak czołowym osiągnięciem polskiego teatru międzywojen­nego była inscenizacja "Kor­diana", dokonana przez Leona Schillera we Lwowie w stule­cie Listopadowego Powstania, udoskonalona w Warszawie w 1935 roku. DAJCIE MI PROCH, ZAMKNIĘTY W NARODOWEJ URNIE - Z