Z natury jestem hazardzistą - twierdzi Gustaw Holoubek, dyrektor teatru Ateneum.

Jak dziś, po 75 latach istnienia Ateneum, widzi Pan jego miejsce na teatralnej mapie stolicy? Teatr Ateneum odznacza się pewną odrębnością od innych teatrów, polegającą głównie na tym, że w tym teatrze kultywuje się obecność aktorów. Od początku przez nasz teatr przewinęła się czołówka polskich aktorów. Mówię o tym dlatego, że zwłaszcza teraz powrót do istoty teatru, jaką jest aktor, jest coraz bardziej odległy. Pana nazwisko wymienia się jednym tchem z najważniejszymi aktorami XX wieku. Łatwo jest żyć z taką legendą? Dojście do takiego stanowiska w zawodzie aktora, że powierza się mu role największe, jest szaloną nobilitacją. Takich aktorów nazywa się protagonistami, osobami, które w pierwszym rzędzie są obsadzane w rolach trudnych i odpowiedzialnych. Jeśli o mnie chodzi, miałem to szczęście, że zagrałem sporo wybitnych ról. Ale muszę powiedzieć, że pamięć wszystkich tych ról nie jest pamięcią poczucia sukcesu, al