"Balladyna" w reż. Bogdana Cioska w Teatrze im. Osterwy w Lublinie. Pisze Andrzej Z. Kowalczyk w Dzienniku - dodatku Kultura.

Jeśli w polskim teatrze toczy się dyskusja o stosunku do romantyzmu, lubelska "Balladyna" Bogdana Cioska jest w niej istotnym głosem. W 2005 roku Ciosek zrealizował dramat Słowackiego w krakowskim Teatrze Groteska. Dwukrotne sięgnięcie w tak krótkim czasie po ten sam tekst wskazuje, że "Balladyna" jest dla reżysera dziełem ważnym. Z jednaj strony pozwalającym na wydobywanie zeń rozmaitych wątków, z drugiej zaś na stosowanie śmiałych rozwiązań formalnych. W "Balladynie" krakowskiej naczelnym motywem był - mówiąc w skrócie - problem wolności człowieka. W lubelskiej głównym zagadnieniem jest tragizm jednostki mierzącej się ze złem tkwiącym w naturze świata. To różnica dość subtelna, ale interesująca. Nie ona jednak przede wszystkim decyduje o tym, że lubelska realizacja Cioska jest spektaklem ważnym. W przedstawieniu Cioska nietrudno dostrzec poszczególne punkty odniesienia. Pierwszym i najważniejszym jest tradycyjna formuła inscenizacji ro