Najpierw pojawiają się na scenie Robotnicy (1). Wielu Robotników. Przyszli tu z kopalń, od hutniczych pieców. Wiemy, że znają nie tylko ciężką pracę - także walkę, także smak krwi. Do nich przychodzi Konrad i od razu ich poznaje: "Siła to wy!", "Dzieła dokonam z wami". To właśnie Robotnicy uświadamiają mu rzecz najważniejszą, to z ich ust usłyszy po raz pierwszy: "jesteś wolny". Kiedy nadejdzie stosowna chwila, Robotnicy powrócą, by razem z Konradem "podjąć dzieło". Na razie przychodzi Stary Aktor. Dejmek przeniósł tę postać z aktu III. Jest to znaczące - od razu na początku wprowadza Stary Aktor tematykę powstań narodowych i jakby wyprzedzając wymowę konradowego przedstawienia rzuca oskarżenie, że ",my jesteśmy NIC". Zaczyna się przedstawienie. "Strójcie mi, strójcie narodową scenę..." Przy dźwiękach doskonałej muzyki Witolda Lutosławskiego rozpoczyna się powolny dancemacabre. Polska w przedstawieniu Dejmka jest po prostu żywą