"Ogórkowy" sezon teatralny okazał się w tym roku dla stolicy okresem najciekawszym. Sprawiły to nie teatry miejscowe lecz odwiedzające stolicę sceny terenowe. Najbardziej interesującym wydarzeniem po łódzkiej "Celestynie" jest dla warszawskich widzów wizyta zespołu z Nowej Huty, któremu entuzjastyczną opinię wystawili już artyści z wiedeńskiego Burgtheatru.

Trudno określić charakter sceniczny "Księżniczki Turandot", uroczego widowiska nawiązującego do najlepszych tradycji ludowej komedii dell'arte, utworu, który łączy zaczerpniętą ze wschodnich baśni tematykę z kolorytem wspaniałej karnawałowej groteski. Inscenizacja i reżyseria Krystyny Skuszanki i Jerzego Krasowskiego wykorzystała naturalne walory utworu, by zademonstrować widzowi bogactwo środków teatralnych, które zastosowane przez świetnego reżysera, wykorzystane przez dobrego aktora tworzą najbogatszą ze sztuk - teatr. Właściwe określenie "zademonstrować" jest tutaj niepełne, zakłada bowiem jakiś dystans między artystą a widzem. Celem teatru z Nowej Huty jest przede wszystkim ten dystans zlikwidować, a przez to widza dla teatru zdobyć. A pod tym względem teatr Skuszanki jest zachłanny i trzeba życzyć innym naszym scenom takiej zachłanności, takiej artystycznej pasji. Przedstawienie "Księżniczki Turandot" miało olśnić widza nowego, cz�