Włodzimierz Wysocki - poeta, aktor, pieśniarz; legendarny bard - bo­żyszcze niepokornej młodzieży radzieckiej. O przedwcześnie zmarłym (w 1980) artyście nie mówiło się dużo w jego ojczyź­nie. Nikt wprawdzie nie odmawiał mu oczywistych talentów i oryginalności, ale jego twór­czość zbywana była milczeniem. Bo jakże mogły liczyć na ofi­cjalny poklask jego pieśni peł­ne pochwał dla niezależności oraz niechęci dla strachliwej zgody na fałsz i tłumienie in­dywidualności jednostek. Od dawna jednak, także i w Polsce, Wysocki był popularny. Wielu "polowało" na jego na­grania; zresztą posiadanie ich należało zawsze do dobrego to­nu. Bo choć często posiadacz nie wiedział nawet dokładnie co takiego poeta śpiewa (w ob­cym bądź, co bądź dla nas ję­zyku), można się było domy­ślać, że jego chropowaty, a zarazem pełen ekspresji i dziko­ści głos wyraża... Moda na Wysockiego nie mi­ja, a nawet potęguje się zwła­szcza w samym ZSR