Lata 30. Do dworu, położonego gdzieś na kresach, przyjeżdża Rafał, mający zostać nauczycielem w miejscowej szkole. Szybko zauważa, jak dziwne stosunki łączą jego gospodarzy Helenę i Emila Jarzębskich. Emil, zamożny człowiek, szanowany społecznik i protektor okolicznej ludności, własną żonę traktuje gorzej niż służącą, wymagając przy tym od niej absolutnego posłuszeństwa. Rafał wykonuje jakieś puste gesty, mające świadczyć o tym, że staje w jej obronie. Jedynym ich efektem jest romans z Heleną. Akcja nabiera tempa, gdy na scenie pojawia się syn Jarzębskich Marceli, mający z okazji 18. urodzin otrzymać zapis gwarantujący mu przejęcie majątku. Atmosfera dramatu jest coraz bardziej duszna i aż gęsta od kłębiących się namiętności, którym ulegają wszyscy jego bohaterowie. Nawet młodziutka Julia, córka prostytutki, próbuje wygrać coś w grze, którą prowadzi wobec Marcelego: małżeństwo i szacunek dla siebie jako "pani dziedziczki"