Za sprawą "Dziadów" publiczność poznańska przeżyła w tym sezonie szczególne wzruszenie teatralne. 53 lata czekano na tę premierę. Ostatnia, na scenie Teatru Polskiego, odbyła się jeszcze wcześniej. W 1927 roku Stani­sława Wysocka, wówczas naczelny reżyser poznańskiej sceny, wystawiła ten utwór w układzie scenicznym Stanisława Wyspiańskiego. W siedem lat póź­niej, na scenie Teatru Nowego, Teofil Trzciński inscenizował własny układ Mickiewiczowskiego arcydramatu. Po wojnie "Dziadów" na scenie zawodowej nie wystawiano. W skrupulatnie poczynio­nych, z okazji obec­nej premiery, spisach pominięto "Dziady" wy­stawione na początku lat sześćdziesiątych w jednym z teatrów studenckich. Pewnie nie była to zbyt wartościowa realizacja, może niegodna pa­mięci. Wówczas jednak zyska­ła ona dość szeroki rozgłos. Ujawniła wielką potrzebę peł­nego, profesjonalnego zaistnie­nia dzieła na poznańskiej sce­nie. Pamiętać także wypada, że teatry s