Jednym z najbardziej widocznych zjawisk w teatrze roku 2011 był powrót do romantyzmu, z jego "Sturm und Drang" oraz polskimi narodowymi mitami i mesjanizmem. Powód? Wykorzystanie tekstów romantycznych jako materiału do polemiki i próby zdefiniowania, czym dziś jest polski patriotyzm i jaka jest rola symboliki romantycznej. Rok 2011 na scenie to także sporo klasyki powszechnej, często czytanej na nowo. Przykładem spektakle Warlikowskiego, Brala, Klaty - pisze Lidia Raś w Polska The Times Warszawa.

"Artaud. Sobowtór i jego teatr" reż. Paweł Passini, Teatr Studio, Warszawa Spektakl pozostawia pewne poczucie niedosytu, ale absolutnie nie można go ominąć go w zestawieniu istotnych wydarzeń teatralnych mijającego roku. Trudno mu odmówić oryginalności i wizyjności. Paweł Passini zajrzał do świata Antoine'a Artauda, artysty, surrealisty, wizjonera. To tu odnalazł początki teatralnej drogi, którą podążyli m.in. Kantor i Grotowski, wielcy mistrzowie polskiego teatru i mistrzowie Passiniego. "Mnie interesuje pewien rodzaj relacji, który jest między reżyserem i aktorem. Jak to się dzieje, że wewnątrz instytucji zajmującej się sztuką, między jednym a drugim człowiekiem jest taki rodzaj klinczu, że pozwalają sobie na tak wiele, że ta relacja jest tak intensywna[]. Nie byłoby wielkich spektakli i wielkich metod aktorskich, i wielkich obrazów teatralnych XX wieku, gdyby nie ten rodzaj pracy, spalający dla obu stron - mówił w wywiadzie dla Wiadomosci24.