Fiodor Dostojewski to bodaj najbardziej znany pisarz rosyjski. Trudno sobie wyobrazić inteligenta, który nie czytałby "Biesów", "Braci Karamazow" czy "Zbrodni i kary". Wszystkie one pociągały też reżyserów teatralnych, ze względu choćby na to, że jakkolwiek opisywane przez niego postaci ilustrują pewne tezy pisarza, to jednak nigdy nie "szeleszczą papierem". Wymienione powieści sa szczytowymi osiągnięciami pisarza.

Dostojewski urodził się 11 listopada 1821 r. w Moskwie, a zmarł w Petersburgu 9 lutego 1881 r. Był synem lekarza wojskowego. W 1843 r. skończył szkołe inżynieryjną. jego debiut powieściowy "Biedni ludzie" ukazał się w 1846 r. i został przyjęty przez krytykę entuzjastycznie. Uznano go za kontynuującego tradycje Gogolowskie. W młodzieńczym okresie swej twórczości napisał też wiele opowiadań. Jedno z nich nosi tytuł "Sen Wujaszka". Na polski przełożył je Władysław Broniewski. To wczesne opowiadanie adaptowała na scenę Małgorzata Boratyńska, a także je wyreżyserowała w "Ateneum". W utowrze widać jak na dłoni, że przywoływanie Gogola, jako mistrza Dostojewskiego z tego okresu, jest jak najbardziej na miejscu. Reżyserka trafnie odczytała intencje Dostojewskiego, ukazując zarówno komizm postaci wynikający z przypisywania sobie intencji wielce szlachetnych, podczas gdy w istocie chodzi o prostackie korzyści. Bez wątpienia pomaga w tym świetna ob