"Szwaczki" Pawła Sali w reż. Piotra Siekluckiego w Teatrze Nowym w Krakowie. Pisze Alicja Müller w Teatraliach.

Przedstawienie, które oglądałam skończyło się o kwadrans za wcześnie. I to wcale nie dlatego, że jakiś palant przyniósł ze sobą broń. Chodziło o coś groźniejszego. O (wywalone) korki. Ciemność wygrała spektakularnie. Na nic zdały się nasze nowoczesne telefony i świecące zegarki. Katastrof dnia codziennego nie pokazuje się w telewizji. Żaden rozsądny reporter nie opowiada o potłuczonych szklankach ani o ostatniej zapałce w pudełku, złamanej przez niezgrabne, tłuste palce. Na pewno na tym właśnie polega piekło. Na rzeczach, z którymi nie da się nic zrobić. 26 września krakowski Teatr Nowy przemienił się w piekło, by tak rzec, wielostopniowe. Mowa tutaj bowiem nie tylko o niedoli tytułowych szwaczek, ale także o niezasłużonym (chociaż - kto nas tam wie) cierpieniu aktorów i widzów. Kobieta, nieraz perwersyjnie, złączona z maszyną do szycia niewiele wskóra, gdy prąd będzie poza zasięgiem jej ręki. Wyciemniony teatr przekształca si