"Tektonika uczuć" w reż. Zbigniewa Najmoły w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze. Pisze Andrzej Buck w Pulsie.

Lubuski Teatr w ciągu ostatniego roku zaproponował dwa nurty przedstawień, jeden to dialogowane spektakle Z. Najmoły i częściowo Sz. Kuśmidera. Drugi nurt to śpiewogry, które prywatnie nazywam "składankami muzycznymi" (choć twórcy chcą by zwano je "komediami muzycznymi"). Oba nurty są dla Lubuskiego Teatru niczym trup w "Zabiciu ciotki" Andrzeja Bursy. Opis zamieszczony na okładce programu "Tektoniki uczuć" zachęcał bezkrytycznie: "Richard i Diane są w sobie szaleńczo zakochani i wkrótce zamierzają się pobrać. Chociaż... może nie tak szaleńczo, jak się wydaje. A z tym ślubem to też nic pewnego... Tak naprawdę, to myślą o rozstaniu. Czego oni właściwie chcą? Błyskotliwy dramat Schmitta, pełen ciągłego napięcia między dwojgiem bohaterów, to laboratoryjna analiza mechanizmów manipulacji i błyskotliwa wiwisekcja ludzkich dusz. Wśród intryg i podchodów, aluzji i podtekstów Schmitt kolejny raz pokazuje, że najsilniejszych uczuć nie