W Warszawie trwa nieofi­cjalny festiwal drama­tów Słowackiego. Po "Samuelu Zborowskim" i "Śnie srebrnym Salomei" - najbardziej chyba mistyczny z mistycznych dramatów poety - "Ksiądz Marek" w Tea­trze Dramatycznym. Piekło, niebo, krew, czary, cuda, czad towianizmu i ja­wiący się w błysku geniuszu tragiczny obraz ginącej Rze­czypospolitej, obraz, który wszystko tłumaczy. Insceniza­cja Hanuszkiewicza wydobyła przede wszystkim elementy historiozofii; odsuwając na plan dalszy postać księdza Marka eksponuje sprawę Kossakowskiego i Judyty (obie role znakomicie zagrane przez Świderskiego i Rysiównę). Interesująca koncepcja, dobrzy aktorzy, pełna ekspresji, sce­nografia, a przecież przed­stawienie tego dziwnego dra­matu, w którym momenty fascynujące przeplatają się z żenującymi, chwilami mocno się dłużyło. Zastanawiam się, czy nie za dużą porcję mistycznych dramatów Sło­wackiego zaaplikowano nam za jednym zamachem i czy taka uderzeniowa dawka nie