Metafory Rzeczywistości to konkurs mający promować współczesną polską dramaturgię. Na początku tego sezonu odbyła się jego trzecia edycja, a laur zwycięstwa przyznano Piotrom Rowickiemu i Ratajczakowi za przygotowanie i zaprezentowanie w formie próby czytanej tekstu "Chłopiec malowany". Tytuł dramatu nasuwa jednoznaczne skojarzenia: Wojenko, wojenko, "Maszerują chłopcy", czerwone maki na Monte Cassino, żołnierze z Westerplatte, którzy "prosto do nieba czwórkami szli" itp. Wykorzystując ten ciąg asocjacji reżyser wraz z dramaturgiem Janem Czaplińskim starał się obnażyć mechanizm, w który uwikłana jest nasza narodowa mentalność.

Mimo że Polska od 1989 r. jest krajem w pełni niepodległym, a romantyczne manifesty do walki z wrogiem straciły swoją aktualność od kiedy zniesiono cenzurę, nie potrafimy myśleć o patriotyzmie bez jego martyrologicznego kontekstu. Jak pokazały wydarzenia sprzed kilku miesięcy, łatwiej nam nazwać "bohaterem narodowym" kogoś, kto "zmarł służąc ojczyźnie" niż tego, kto swoim życiem w istotny sposób przysłużył się krajowi i obywatelom. Twórcy spektaklu w programie, który każdy z widzów otrzymał przed wejściem stwierdzili, że takie "wąsy" (określenie dramaturga) ma każdy Polak. Na ten tok interpretacji (oprócz programu) naprowadza scenografia i sposób, w jaki zostali przedstawieni bohaterowie. Postaci poruszają się po zamkniętej przestrzeni. Jej granice wyznacza wysoki mur zbudowany z kartonowych sześcianów: lewa połowa jest pomalowana na szaro, natomiast z prawej strony widnieje galeria osobistości, których działalność odcisnęła piętno