Tak więc - mamy na scenie Pirandella i pirandellowski Teatro dello specchio. Jeszcze je­den renesans, nie wiadomo tylko - rzeczywisty, czy mniemany. W teat­rach tu i ówdzie daje się odczuć na­wrót zainteresowania dramaturgią europejską lat 1920 i 1930, wypada grać np. Odóna von Horvatha, po­wraca również Pirandello. Na za­mówienie teatru Jerzy Adamski tłu­maczy obecnie nie dokończonych - rekonstruowanych przez syna pisa­rza - "Gigantów z gór", w Zielonej Górze można obejrzeć "Henryka IV", a w Warszawie Gustaw Holoubek wybrał "Tutto per bene", tłumaczone przez Jerzego Jędrzejewicza na "Że­by wszystko było jak należy". Mimo iż sztuka - powstała tuż przed "Sześcioma postaciami w po­szukiwaniu autora" - należy do re­prezentatywnych utworów Pirandel­la, nasuwa się pytanie o sens i war­tość tego renesansu. Ostatnimi oko­pami, z których strzela się jeszcze serio w obronie pisarstwa autora "Henryka IV", pozostały uniwersy­tety, a i to nie ws