Stała się specjalistką w zakresie teorii dramatu i teatru na skalę europejską. Budowała fundamenty dla nowej nauki o teatrze. Pisywała recenzje teatralne, głęboko zaangażowana we współczesne życie teatralne. Prof. Irenę Sławińską wspomina Edward Krasiński.

"Irena Sławińska [na zdjęciu] żyła prawie 91 lat. Urodziła się 30 sierpnia 1913 r. w Wilnie, w małym drewnianym dworku na wysokim brzegu Wilii (na Zwierzyńcu). W mieście -jak tęsknie wspominała - cudownie oprawionym w dookolne wzgórza: Rowy Sapieżyńskie, Góra Trzykrzyska, Belmont, Wzgórza Ponarskie, Karolinki, Szeszkienie; przeciętym dwiema rzekami: Wilią i Wilenką. W mieście, które samo w sobie było wspaniałą dekoracją teatralną, gdzie nie tylko woda i las, ale i świetna barokowa architektura kościołów znajdowały się tuż na wyciągnięcie ręki. Wojenne losy wyrzuciły przymusowo ewakuowaną rodzinę w głąb rosyjskiego imperium na Ukrainę, nad Dniepr (1915-1918). Podczas rewolucji nastąpiła ucieczka przed bolszewikami do wygłodzonej Warszawy, a w 1919 r. - po wejściu do Wilna Piłsudskiego - pierwsza próba powrotu i nowa ucieczka przed bolszewikami na Pomorze, wreszcie szczęśliwy powrót do Wilna w roku 1921. Nastały spokojne już lata n