Najpierw wchodzimy do parterowej sali Starego Teatru, gdzie jeszcze niedawno było muzeum teatralne, ciemne, zatłoczone wnętrze, wypełnione gablotami i manekinami w historycznych kostiumach. Te­raz jest tutaj pusto, przestronnie, bardzo jasno, a miejsce przypomina jakiś lokal w remoncie, szykowany na sklep albo galerię. Szklana ścia­na naprzeciw wejścia sprawia, że do wnętrza przenika rzeczywistość pozateatralna. Widać przechodniów na Placu Szczepańskim, niektó­rzy z nich zaglądają do środka, zwabieni światłem i ruchem. Pośrodku przestrzeni stoją dwie kolumny, oklejone gazetowymi wycinkami, pla­katami, reklamami. "Niedochrzczeńcy" i "Religia w kinie", ale też "Jak głosowaliśmy", "Gdzie najlepiej ubezpieczyć firmę" i "Zmiany klima­tu" - plątanina tytułów oddaje medialny szum. Z głośników dobiegają wiadomości radiowe, aktualne, dzisiejsze. Na ścianach projekcje: po lewej majestatycznie płynie biblijny tekst, po prawej fotografie jakichś listów