Po udanych przedstawieniach "Człowieka znikąd" Dworickiego i Anegdot prowincjonalnych" Wampiłowa stołecz­ny Teatr Dramatyczny przedstawia nieznanego w Polsce pi­sarza, jakim jest Aleksander Kopkow. Ten bardzo utalentowany dramaturg zginął młodo w obronie ojczy­zny w czasie II wojny świa­towej i nie zdołał zrealizować nadziei, jakie z jego twórczo­ścią wiązano. Pozostały jednak po nim bardzo interesujące sztuki, które ukazały się dru­kiem w Moskwie w roku 1964. Jedną z nich jest właśnie "Słoń", opublikowany w roku 1973 na łamach "Dialogu" i wystawiony obecnie w Sali Prób Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy. Bardzo to oryginalna sztuka. Stanowi połączenie satyry i poezji, ironii i wzruszającej liryki, realizmu i fantazji. Jej sens jest przejrzysty. To nowa wersja starej przypowieści o złotym cielcu i zgubnych skutkach wiary w potęgę pieniądza. Rolę złotego cielca odgrywa tu złoty słoń, znaleziony przez kołchoźnika Moczałkina, który marz