INTERESUJĄCYM dokona­niem artystycznym okazało się wystąpienie w ramach XIV Warszawskich Spotkań Tetral­nych Teatru Polskiego z Wrocła­wia ze "Śmiercią w starych dekoracjach" Tadeusza Różewicza. Widowisko tym razem odbyło się nie w sali Teatru Dramatycznego lecz w gościnnej "Romie" - sali operetki. Przybyłych widzów zaskakiwało od­mienne rozmieszczenie sceny i wi­downi. Tym razem widzowie siedzie­li na scenie, natomiast akcja drama­tyczna rozgrywała się na widowni. Widowni w monumentalnym stylu dziewiętnastowiecznym, dziś już umarłym, co pozwoliło Jerzemu {#os#1241}Grzegorzewskiemu{/#} adaptatorowi opo­wiadania Różewicza a zarazem reży­serowi i scenografowi wyczarować bardzo skrótowo i umownie potrak­towane sceny z współczesnego Rzy­mu, gdzie to, co żywe, jest nieroz­łącznie splecione z tym, co martwe. Tak oto Grzegorzewskiemu udało się znaleźć tło dla przypowieści o ży­ciu i śmierci tzw. przeciętnego czło­wieka a rozgrywając